سرویس فرهنگ و هنر مشرق - در هفتهای که گذشت، یک خبر تلخ و تامل برانگیز در حوزه فرهنگ و سینما منتشر شد؛: برگزاری تنها جشنواره سینمایی اربعین به عنوان (مسیر عشق) درست در آستانه ایام تدارک پیاده روی اربعین حسینی به دلایل مالی و تامین نشدن منابع و محقق نشدن قولها و وعدهها به تعویق افتاد.
جشنوارهای که در سه ماهه گذشته با روند کیفی اجرایی و موفقیت چشمگیر در تعامل با جامعه سینمایی کشور و جهان، عملا، از یک ظرفیت بزرگ و نهفتهای رونمایی کرده و توانسته با ایجاد مناسبات گسترده و پیوسته بیش از 3500 سینماگر و نویسنده را با خود مرتبط کند تا آثارشان را به دبیرخانه جشنواره ارسال کنند.
سالانه در سطح کشور و منطقه دهها و بلکه صدها جشنواره برگزار میشود، در سطح کشورهای صاحب نام سینمایی دنیا هم میبینیم که سالانه با عناوین و موضوعات مختلف در جغرافیای گوناگون- اعم از شهر و روستا، ساحل، موزه و باغ- از این گونه جشنوارهها به وفور برگزار میشود که بعضا آثاری از ایران در آنها حضور مییابند و جایزه کسب میکنند و پزش هم، بر سینه مدیران حک میشود و در ارائه بیلان کار و حجم سازی و فربه کردن فعالیتشان از آنها بهرهبرداری هم میکنند. چه ایرادی دارد «ونیز» شهر جشنوارهها لقب بگیرد و یا «فلورانس» پایتخت جشنهای هنری و ...!
خوشبختانه، در کشور ما هم به کرات بویژه در نیمه دوم سال شاهد برگزاری مطول و مستمر جشنوارههای عمومی و تخصصی در عرصه سینما هستیم. اتفاقات خیلی خوبی است. اینکه در ازدحام جشنوارههای ریز و درشت و کوتاه و بلند، تنها جشنواره بین المللی منتسب به محرم و اربعین به رغم درخشش و کسب اعتبار و جایگاه ملی و بین المللی حتی، پیش از برگزاریاش، ناگهان به دلیل پارهایی منابع مالی متوقف شود جای شگفتی و نگرانی است.
بدبینانهاش این است که اراده یا ارادههایی در فضای مقهور جریانات شبه روشنفکری و مصلوب افکار اومانیستی سینما حاضر نشدند این رویداد سینمایی پا بگیرد و محقق شود تا به پایگاه و پایلوتی برای اندیشه ورزی در قلمرو سینمایی دینی تبدیل نگردد. این روزها که از آمارهای میلیاردی درشت و رقمهای نجومی در برگزاری جشنوارههای فجر صحبت میشود شنیدن خبری مبنی بر اینکه جشنواره اربعین (مسیر عشق) صرفا به خاطر عقب نشینی حامیان مدعی و مشکلات مالی زمینگیر شود خیلی نگران کننده و خطرناک است.
آیا، واقعا، هیچ مقام مسئول و دلسوزی در این دستگاههای پهن و عریض پیدا نشده دستی دراز کند تا خیمه کاروان سینماگران اربعینی ولو مقطعی و موقت پایین نیاید و برپا باشد؟ آیا نمیشود گوشه کوچکی از ارقام بیست تا چهل میلیاردی و از سفره پرزرق وبرق جشنهای آن چنانی دولتی و از کنار هبه هدایای نجومی و ادبیات ریخت و پاش به رویدادهایی از نوع «مسیر عشق» اختصاص داده شود؟
اینکه جشنواره «مسیر عشق» میآید به صورت حرفهای و شفاف و دقیق میزان استقبال، آمار و ارقام، اسامی هنرمندان و سینماگران حاضر در جشنواره را علنا و رسما اطلاع رسانی میکند و همه شواهد و مستندات هم، گویای آن است که یک اتفاق خوب و تمیز و بیحاشیه در قالب جریان فرهنگی و سینمای عاشورایی و اربعینی شکل گرفته و چشم اندازی از امید و انرژی را در قاطبه سینماگران و دغدغهمندان این عرصه بوجود آورده است با این حال، انتشار تعویق و چالش جشنواره در زمینه مسایل مالی به تریش قبای کسی بر نخورده خیلی عجیب است!
عزیزان کمیسیون فرهنگی مجلس که برای رفع توقیف فیلمهای هنجارشکن گریبان چاک میدهند چرا نسبت به «توقف» و «تعویق» و مشکلات مبتلا به جشنواره اربعین بیتفاوت عبور میکنند؟
حماسه اربعین ظرفیت عظیم جهان اسلام و شیعه است. این ظرفیت برای ایران و جهان شیعه به مراتب از قدرت هستهای غنیتر و قویتر است. رسانههای غربی در طول سالهای اخیر همواره، کوشیدهاند تا با هزاران ترفند و شائبه این بزرگترین پیاده روی استراتژیک، انقلابی و دینی را در مهجوریت قرار دهند ایا سزاوار است اکنون که طیفی از نیروهای انقلابی و سینماگران دغدغه دار پای به میدان نهادهاند و آتش به اختیار اقدام کردهاند از آنها حمایت نشود؟
این رویداد فرهنگی و سینمایی میتواند بستری را رقم بزند تا با تمرکز بیشتر و اهتمام جدیتر و نیز با پیش بینی مشوقهایی شاهد تولید و خلق آثار جدیتر و پژوهش محوری گسترده تری در این زمینه باشیم. تا سهم ناچیز سینمای ایران نسبت به محرم و عاشورا چندین برابر شود.
وقتی رسانهها از جشنواره فیلم «مسیر عشق» به طلیعه ایجاد نهضت سینمایی برای مستندسازی و ثبت و روایت ابعاد گسترده و عظیم حماسه اربعین و محرم تعبیر میکنند آیا شایسته است مسئولان و متولیان بی خیال و بیتفاوت از کنار این واقعه و توقف و مشکلات آن عبور کنند؟
چرا مسئولین دغدغهمند نظام نسبت به توقف یک رویداد ارزشمند سینمایی در آستانه اربعین حسینی واکنش نشان نمیدهند؟ آیا رفع توقیف یک فیلم هنجارشکن و ضد اخلاق مهمتر از توقیف و تعطیلی یک جریان فرهنگی و سینمایی با موضوع محرم و اربعین است؟
اعضای محترم کمیسیون فرهنگی مجلس، وزیر محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی، رئیس سازمان سینمایی و همه مدیرانی که دلسوزید و میدانیم دغدغه این مضامین و پیامهای ارزشمند را دارید، لطفا اجازه ندهید این خیمه برافراشته حسینی غروبی غمگین و بیسرانجام یا سخت سرانجام پیدا کند. هل من ناصر ینصرنی...
**ابوالفضل ذوالفقاری